Op Gili Air hadden we een "bedroom pool villa". Vanuit onze kamer kwamen we direct uit op een privé terras dat circa 20 cm onder water stond en dat uitkwam in het zwembad. Het zwembad was overigens gevuld met zout water. Net als eerdere hotels, was de badkamer deels onoverdekt. Enkele flink uitgevallen kakkerlakken die ons in de badkamer kwamen opzoeken hebben dat niet meer kunnen navertellen. Gelukkig hadden we ze niet in het slaapgedeelte. Op het eiland zijn geen auto's. Voor vervoer kan onder andere gebruik worden gemaakt van paard en wagen (cimodo). Met een privéboot zijn we overgebracht naar "het vaste land" van Lombok; vaartijd 10 minuten.

Wat in Lombok direct opvalt is de afwezigheid van de Hindoetempeltjes en de nadrukkelijke aanwezigheid van de islam. Verder is het beduidend rustiger dan op Bali, ook goedkoper en authentieker. Afgelopen twee dagen verbleven we in Tetebatu, aan de voet van de grootste vulkaan op Lombok, de Rinjani. Door de bewolking hebben we overigens nauwelijks iets van de vulkaan kunnen zien. We zaten in een 1,5-ster accommodatie. Vooraf hadden we op internet enkele recensies gelezen en die waren niet mals. Laten we zeggen dat de teneur was "slechter dan slecht". We hadden ons voorgenomen, als dat zo zou zijn, dat we dan op zoek zouden gaan naar een andere accommodatie. Dat bleek gelukkig helemaal niet nodig. Uiteraard een eenvoudige accommodatie, maar netjes verzorgd. Redelijk bed, een wat ieligstraaltjeuit de douche maar wel lekker warm en een gewoon toilet. De mensen waren vriendelijk, Niet altijd even bedreven in het Engels, maar dat maakt het ook wel weer leuk. Bestelde je kip met rijst zonder salade, dan kon het voorkomen dat je kip met frietjes en salade kreeg. Hoe dan ook, de mensen waren vriendelijk, behulpzaam en deden hun stinkende best om het ons naar de zin te maken. En daar bovenop: het uitzicht over de rijstvelden was prachtig. Geen enkele reden om er te vertrekken. Gisteren hebben we er een wandeling met een gids gemaakt, off the road, dwars door met name de rijstvelden. Beetje klimmen, dalen en glibberen. Erg leuk. Aan het eind kwamen we nog langs een optocht als onderdeel van een traditioneel Sasak-huwelijk. 's Avonds hebben we op advies van Fabienne gegeten bij een piepklein restaurantje met slechts drie tafels. Zelf zouden we er niet snel gaan eten, maar op basis van de goede ervaringen van Fabienne durfden we het wel aan. En eerlijk gezegd: we hebben deze vakantie nog nergens zo lekker gegeten als bij Warung Mardiana. Eindelijk eens geen gerechten die afgestemd zijn op de toeristen, maar gewoon traditionele Sasakgerechten. En voor de prijs schaamden we ons wel een beetje; eten, cola en koffie voor twee personen voor 55 000 rupiah, omgerekend nog geen 4 euro! Kregen we ook nog extraatjes zoals gebakken banaan en aubergine. Bij de koffie zette Mardiana zelfs een bordje kroepoek op tafel, ook bij de al eerder genoemde prijs inbegrepen. Omdat er geen andere gasten waren konden we ook nog gezellig met de eigenaresse kletsen. Ze was onder de indruk van Lynda en kon maar niet geloven dat ze tegenover een 62-jarige oma zat :-)

Vandaag zijn we via een omweg (Kuta Lombok) aangekomen bij onze laatste bestemming van deze vakantie. Een prachtig resort met overigens heel weinig gasten. Het hoogseizoen is afgelopen en de natte moesson is al een beetje begonnen. Te vroeg volgens ons chauffeur. Maar de laatste tien jaar horen we op onze vakanties niet anders dan dat het klimaat van slag is. Niets nieuws uiteraard, maar het valt ons altijd wel op.

Hopelijk blijft het morgen droog, dan kunnen we de dag langs en in het zwembad doorbrengen. Woensdagochtend moeten we om 07:30 uur opstaan en dan hopen we circa 30 uur later op Schiphol te landen. We doen hier nog een experimentje. Alvorens aan boord te gaan voor de overtocht van Gili Air naar Lombok, moesten we een klein stukje door de zee lopen. Lynda op haar slippers en Ron op zijn sportschoenen. De sportschoenen zijn de gehele dag nat gebleven en de ingetrokken zilte lucht is ronduit smerig. Zo gaan die schoenen niet in de koffer. Nu heeft Lynda op internet verschillende remedies gelezen. Wij proberen nu de mogelijke oplossing van het in de vriezer leggen van een schoen. De kou zou de bactierieën moeten doden die de stank veroorzaken. Als dit experimentje slaagt is morgen de andere schoen aan de beurt. Hopelijk leidt het experiment er niet toe dat het resort na ons vertrek een nieuwe vriezer moet aanschaffen.

Bedankt voor het volgen van onze vakantie en voor de reacties die we via dit weblog maar ook anderszins hebben ontvangen.

Groet,

Lynda en Ron

PS: De foto's volgen later, via Facebook, omdat het opladen via dit weblog nogal lang duurt.